Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir şey Var

Yaşadıklarımdan öğrendiğim birşey var;
Yaşadın mı yoğunluğuna yaşayacaksın herşeyi 
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten 
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne 
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çoçuğa 
Yaşamak; yeryüzünde onunla karışmaktır 
Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin 
Ve uzandın mı birkez kızgın kumlara 
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, 
Bir taş gibi dinleyeceksin

İnsan bütün müzikleri dinlemeli olabildiğince 
Hem de bütün benliği seslerle ezgilerle dolarcasına
İnsan balıklama dalmalı içine hayatın 
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni tanımadığın insanlar 
Bütün kitapları okumak bütün hayatları
tanıma arzusuyla yanmalısın 
Değişmemelisin hiçbir şeyle bir bardak su içmenin 
mutluluğunu 
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın namusluca bütün benliğinde; 
Çünkü acılarda sevinçler gibi olgunlaştırır insanı 
Kanın karışmalı hayatın dolaşımına 
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim birşey var 
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın 
ırmaklara, göğe, bütün bir evrene karışırcasına 
Çünkü, ömür denilen şey hayata sunulan armağandır 
Ve hayat sunulmuş bir armağandır insana...

Ataol BEHRAMOĞLU