Gemi

Bir kıyıdasınız. Karşınızda engin mavi bir deniz. Denizin ortasında süt beyaz muhteşem bir gemi; arkasında kabara kabara taşan köpükler, önünde yarıla yarıla akan köpükler..

Gemi gizli bir özlemle gönlünüzü sürükleyerek gider. Büyük direkleri, kat kat güverteleri ve arkaya hafif eğilimle çifte bacasıyla bir mutluluklar âleminin rüyasıdır o gemi. Beğenirsiniz o gemiyi. Endamıyla, köpükleriyle, serenleriyle, dalgalanan bayrağıyla beğenirsiniz o gemiyi...

O gemide olmak değil, o geminin kendisi olmak geçer insanın yüreğinden. Öylesine büyük, öylesine beyaz, öylesine alımlıdır giden gemi...

Birden bire sizi soksam o geminin kazan dairesine... Sıcaklık elli beş derecedir. Canavar gibi yanar ocak... Sıra sıra mazot ve hava regülatörleri... Yarı beline kadar ter içinde çıplak çarkçılar ve demir iskeletler gibi uzayan dar köprüler, merdivenler, dik basamaklar... Mazot bulaşıkları, yağ bulaşıkları ve keskin makine kokusu. Ve zırh giymiş direklere yapışık iri ampuller... Telgraf kadranının ibresi çınlayarak oynar. Bir kocaman insan eli uzanır regülatörlere... Bir levye çekilir, bir vana biraz daha açılır... Ne gök görünür buradan, ne deniz, ne köpükler... Bir ömür geçirebilir misiniz burada? Bir derin aşk duyar mısınız, bıkmadan usanmadan burada yaşamak için?

Ve desem ki size:- İşte o uzaktan beğendiğiniz geminin hayatı buradadır. Burası göksüz, denizsiz ve köpüksüzdür. Canavar gibi yanar ocak. Isı elli beşi geçer. Terler birikir yarısı çıplak vücutlarda...

Uzaktan beğendiğimiz geminin içindeki cehennemi bilmeyiz. Oysa o cehennem yürütür o gemileri...

Ve cehennemi olmayan gemiler, ne kadar süslü olsalar da yürüyemezler...

Çetin ALTAN