Dua (2)

Ulu Tanrım...

Her zaman, her yerde ve her konuda benim de konuşmam gerektiği düşüncesinden beni arındır.

Çevremdeki insanların hayatlarını yönlendirme ve hatalarını düzeltme arzusundan beni kurtar.

Konuşurken gereksiz detayları anlatmamam için beynimi serbest bırak ve bir an önce konuşmanın sonuna varmamı sağla.

Başkalarının ağrı ve acılarını dinleyebilme nezaket ve sabrını ver ve bu arada kendi ağrı ve sızılarımı onlara anlatmamam için dudaklarımı mühürle  (Çünkü yıllar geçip yaşlandığımda, ağrı ve sızılar artıyor ve bunlardan herkese bahsetmek bana ayrı bir zevk veriyor).

Lütfen Tanrım bana arada sırada benim de yanılabileceğim gerçeğini öğret; beni olabildiğince iyi insan yap.

Beni melek yap da demiyorum, zira bu tip insanlarla yaşamak zordur.

Tanrım ummadığımız yerlerde güzel şeyler, beklemediğimiz insanların güzel işler yapabildiklerini görebilmemi sağla ve bana bunu onlara söyleyebilme inceliğini ver.

Beni mantıklı bir insan yap, kötümser yapma, benim insanlara yardımcı olabilmeme yardımcı ol, fakat onlara hiç bir zaman patronluk yapma hevesi verme bana.

Her ne kadar benim çok derin bir akıl stokum olduğuna ve bu stoktan başkalarının da faydalanmamasının çok büyük kayıp olduğuna inanıyorsam da ulu Tanrım, bırakın bunu göstermeyeyim.

Böylece hayatımın son döneminde etrafımda birkaç arkadaşım olsun istiyorum. 

Ataol Behramoğlu